نقد : سروش، دیروز و امروز، چرخش باورسوز

- ۰ نظر
- ۱۶ بهمن ۹۱ ، ۲۰:۴۸
چکیده:
یکی از سؤالاتی که در زمینهی شهادت امام حسین علیهالسلام از گذشته مطرح بوده، آن است که اگر حادثهی شهادت ایشان چنین پر اهمیت بوده است، چرا خداوند در برابر آن عکسالعمل نشان نداده و عقوبت ظالمان را به تأخیر انداخته است. در این مقاله، با بررسی این موضوع در سه محور اصلی، به پاسخگویی این سؤال برآمده ایم. این سه محور عبارتاند از: 1. سنت الاهی در مهلت دادن به کافران، 2. بد سرانجامی اشقیای کربلا در همین دنیا از سه طریق گرفتار شدن به نفرین امام حسین و امام زین العابدین علیهماالسلام و قیام مهدی آل محمد علیهم السلام و انتقام گیری او از قاتلان و راضیان به قتل امام حسین علیهالسلام و 3. فراهم آمدن عذاب اصلی برای ایشان در قیامت)
کلمات کلیدی:
خون خواهی- امام زمان علیهالسلام- امام حسین علیهالسلام- امام زین العابدین علیهالسلام-عاشورا- کربلا- سنتهای الاهی- قیامت
«ثار» از ریشه «ثَأر» و «ثُؤرة» به معناى انتقام و خونخواهى و نیز به معناى خون آمده است.(1)
براى «ثارالله» بودن امام حسین معانى و وجوه مختلفى ذکر شده که هر یک تفسیر خاص خود را مىطلبد. در مجموع به این معنا است که: خداوند، ولىّ دم آن حضرت است و خود او خون آن بزرگوار را از دشمنانش طلب مىکند؛ چرا که ریختن خون سیدالشهدا در کربلا، تجاوز به حریم و حرمت الهى و طرف شدن با خداوند است. (به ادامه مطلب مراجعه کنید...)
قرآن میفرماید:
فَقُلْ تَعَالَوْا نَدْعُ أَبْنَاءَنَا وَ أَبْنَاءَکُمْ وَ نِسَاءَنَا وَ نِسَاءَکُمْ وَ أَنْفُسَنَا وَ أَنْفُسَکُمْ ثُمَّ نَبْتَهِلْ فَنَجْعَلْ لَعْنَةَ اللَّهِ عَلَى الْکَاذِبِینَ(سوره آل عمران/آیه61)
علماء نصارای نجران که نزدیک مدینه بودند، نزد پیامبر اکرم (صلى الله علیه و آله) آمدند و گفتگو کردند. ولی سخنان پیامبر اکرم (صلى الله علیه و آله) در علمای نصارای نجران اثر بخش نبود. بنا شد با یکدیگر مباهله کنند. یعنی نصارای نجران و پیامبر اکرم (صلى الله علیه و آله) عزیزترین افرادشان را بیاورند و با هم مباهله کنند. یعنی بگویند:
خدایا! اگر او بر حق است و من بر باطل، مرا از بین ببر و اگر من بر حق هستم و او بر باطل، او را از بین ببر.
بحثی پیرامون آیه وضو
موضوع مقاله: وضو
عناوین:
مقدمه
اولین اختلاف در وضو
در وضو دستان را چگونه بشوییم؟
حکم پاها چیست؟ شستن است یا مسح؟
1-دوران کودکی ابوبکر:
ابوقحافه پدر ابوبکر و پسرانش، از بردگان عبدالله بن جدعان و از تبار حبشی بودند و هنگامی که ابوبکر از بردگی آزاد شد نام او را عتیق گذاشتند.1-الطبقات ج 3 ص 170.
ابن تیمیّه٬ از جمله علمای سنی است که در آثار خود نسبت به فضایل اهلبیت (علیهم السلام) به دیده منفی نکاه میکند و نام او برای اهل تحقیق نامی آشناست.
این شخص در جایی٬ به هزار رکعت نماز گزاردن امیرالمؤمنین (علیه السلام) در هر شب٬ اشکال وارد کرده است! از جمله اینکه:
چگونه میتوان حضرت مهدی (علیه السلام) را یاری کرد؟
چرا شیعیان شرکت در مجالس حضرت مهدی (اهل بیت علیهم السلام) را بر خود واجب میدانند؟
چرا شیعه منتظر ظهور حضرت مهدی (عجل الله فرجه) است؟
چرا شیعه همه مردم را به محبت حضرت مهدی دعوت می کند؟
(پاسخ به سوالات در ادامه مطلب)
و اینک من [ابن ابی الحدید]چه بگویم دربارهی بزرگمردی که دشمنانش به فضیلت او اقرار کردند و برای آنان امکان منکر شدن مناقب او فراهم نشده است و نتوانستهاند فضایل او را پوشیده بدارند؛ و تو]خواننده[ میدانی که بنی امیه در خاور و باختر جهان بر پادشاهی چیره شدند و با تمام مکر و نیرنگ در خاموش کردن پرتو علی علیه السلام کوشیدند و بر ضد او تشویق کردند و برای او عیبها و کارهای نکوهیده تراشیدند و بر همه منبرها او را لعن کردند و ستایشگران او را نه تنها تهدید کردند، که به زندان افکندند و کشتند و از روایت هر حدیثی که متضمن فضیلتی برای او بود، یا خاطره و یاد او را زنده می کرد جلوگیری کردند. حتی از نامگذاری کودکان به نام علی منع کردند و همهی این کارها بر برتری و علو مقام او افزود. همچون مشگ و عبیر که هر چند پوشیده دارند بوی خوش آن فراگیر و رایحهی دل انگیزش پراکنده میشود و چون خورشید که با کف دستها و پنجه ها نمی توان پوشیدهاش داشت و چون پرتو روز، که بر فرض چشم نابینایی آن را نبیند، چشمهای بیشمار آن را می بینند. و چه بگویم در بارهی بزرگمردی که هر فضیلت به او باز می گردد و هر فرقه به او پایان میپذیرد و هر طایفه او را به خود میکشد. او سالار همهی فضایل و سرچشمهی آن و یگانه مرد و پیشتاز عرصهی آنهاست. رطلگران همهی فضیلتها او راست و هر کس پس از او در هر فضیلتی، درخششی پیدا کرده است، از او پرتو گرفته است و از او پیروی کرده و در راه او گام نهاده است. ...
از آنجا که امام جواد نخستین امامى بود که در خردسالى به منصب امامت رسید (۱)، حضرت مناظرات و بحث و گفتگوهایى داشته است که برخى از آنها بسیار پر سر و صدا و هیجانانگیز و جالب بوده است. علت اصلى پیدایش این مناظرات این بود که از یک طرف، امامت او به خاطر کمى سن براى بسیارى از شیعیان کاملاً ثابت نشده بود (گرچه بزرگان و دانایان شیعه بر اساس عقیده شیعه هیچ شک و تردیدى در این زمینه نداشتند) ازینرو براى اطمینان خاطر و به عنوان آزمایش، سؤالات فراوانى از آن حضرت مىکردند.