آیت الله وحید خراسانی
نیمه شعبان سالروز میلاد مسعود قطب عالم امکان آخرین خلیفه پروردگار، حضرت بقیه‌الله‌الاعظم (اروحنا فداه) می‌باشد.
آن حضرت پس از ولادت به سجده افتاده و فرمودند: اشهد ان لا اله الا الله و ان محمداً رسول الله و ان ابی امیرالمؤمنین، سپس نام‌های مبارک امامان را یک به یک شمردند تا به خود رسیدند و آنگاه برای ظهور خویش دعا کردند.....
السلام علیک یا قائم آل محمد
روزی حضرت سلیمان مورچه ای را در پای کوهی دید که مشغول جابجا کردن خاک های پایین کوه بود.
از او پرسید: چرا این همه سختی را متحمل می شوی؟
مورچه گفت: معشوقم به من گفته اگر این کوه را جابجا کنی به وصال من خواهی رسید و من به عشق وصال او می خواهم این کوه را جابجا کنم.
حضرت سلیمان فرمود: تو اگر عمر نوح هم داشته باشی نمی توانی این کار را انجام بدهی.
مورچه گفت: "تمام سعی ام را می کنم...!"
حضرت سلیمان که بسیار از همت و پشتکار مورچه خوشش آمده بود برای او کوه را جابجا کرد.
*****
دوست بزرگوارم!
بعضی حرف ها ارزش تامل دارد... بپاخیز ... خود را برای شب نیمه شعبان آماده کن...
این شب را احیا کن و از سویدای وجودت آمدن اربابت را بخواه... باشد که تمام سعی خود را کرده باشی...
چرا که او از تو خواسته است: و اکثروا الدعا بتعجیل الفرج
و خداوند قاضی الحاجات است.
*****
اربابم! امام زمان...
از کودکی همواره برایمان از خوبی های تو گفتند و
گفتند تا به امروز که ما را تشنه ی دیدارت کرده اند...
روا بود که گریبان ز هجر پاره کنم دلم هوای تو کرده بگو چه چاره کنم
3 روز مانده به سحری که می تواند سحر دیدار باشد... و کاش که باشد...
السلام علیک یا صاحب العصر
آقای خوبی ها؛
ندیدم شهی در دل آرایی تو به قربان اخلاق مولایی تو
تو خورشیدی و ذره پرورترینی فدای سجایای زهرایی تو
نداری خماری به مشتاقی من ندیدم نگاهی به صهبایی تو
نداری خرابی به بیتابی من ندیدم سبویی به مینایی تو
نداری به کویت ز من بی نواتر ندیدم کریمی به طاهایی تو
نداری گدایی به رسوایی من ندیدم نگاری به زیبایی تو
نداری مریضی به بدحالی من ندیدم دمی چون مسیحایی تو
نداری غلامی به تنهایی من ندیدم غریبی به تنهایی تو
نداری اسیری به شیدایی من ندیدم کسی را به آقایی تو
*****
یا صاحب الزمان!
فقط سه روز تا میلادت باقی مانده است و من دستم خالی است.
دست من گیر که این دست همان است که من بارها از غم هجران تو بر سر زده ام
5 روز مانده به سحری که می تواند سحر دیدار باشد... و کاش که باشد...
السلام علیک یا ابا صالح المهدی
از امام صادق علیه السّلام روایت شده که از امام باقر علیه السّلام از فضیلت شب نیمه شعبان سؤال شد،
ایشان فرمودند: این شب پس از شب قدر برترین شبهاست.
در این شب خدا فضل خود را بر بندگان سرازیر می کند،
و آنان را به بخشش و کرم خویش می آمرزد،
پس در تقرّب جستن به سوى خداى تعالى در آن بکوشید،
که آن شبى است که خدا به ذات مقدّس خود سوگند یاد کرده،
که سائلى را از درگاه خویش با دست خالى بازنگرداند مادام که انجام معصیتى را درخواست نکند،
و شب نیمه شعبان شبى است که حق تعالى آن را براى ما قرار داد و در عوض شب قدر که آن را مخصوص پیامبر صلى اللّه علیه و آله فرمود،
پس در دعاى و ثنا بر خداى تعالى کوشش کنید...
مفاتیح الجنان، اعمال شب نیمه شعبان
*****
چه کسی می داند؟
شاید آن شادترین لحظه ی ما در راه است...
اندکی صبر سحر نزدیک است...
السلام علیک یا مهدی
روزی عده ای از اصحاب کنار پیامبر جمع شده بودند، پیامبر فرمودند هر یک از شما یک دعای مستجاب دارد، چه دعایی میکنید؟
آنها همگی دعا کردند؛ یکی عاقبت به خیری خواست، چیزی که خیلی از افراد خواهان آن هستند، یکی دعا کرد که در گذر از پل صراط ایمن باشد، دیگری حاجت دنیایی داشت، و آن یکی سلامتی خواست و.... این دعاها همگی خیر هستند و معمولاً درخواستهای ما نیز از همین چیزها است.
سپس پیامبر گرامی اسلام صلی الله علیه و آله رو به آن عده فرمودند که شما را سفارش میکنم به دعای اویس قرن.
میدانید که اویس قرنی دو بار برای دیدار پیامبر به مدینه آمد. یک بار پیامبر تشریف نداشتند و بار دیگر پیامبر از دنیا رفته بودند. در دومین سفر اویس قرنی به مدینه، عده‌ای سراغ او آمده، گفتند که برای ما چنین اتفاقی افتاد و پیامبر فرمودند من دعای اویس قرنی را به شما سفارش میکنم. حال ای اویس قرنی اگر تو در آن جمع بودی چه دعایی می‌کردی؟
اویس، غمزده و خونین جگر گفت: دیگرسودی ندارد. فرصت از دست رفت! آنها که حسابی متعجب شده بودند، پافشاری کردند که اویس دعای خود را بگوید. اویس که حالا چشم ترش حال و هوای درون سینه‌اش را بازگو می‌کرد، بالاخره لب به سخن گشود که اگر در آن بین بودم و یک دعای مستجاب داشتم، دعا می‌کردم خداوند سایه‌ی پیامبر را بر سر ما مستدام بدارد.
*****
مولای من!
کی رفته ای از دل که تمنا کنم تو را کی بوده ای نهفته که پیدا کنم تو را
ای مهربان پدر! سایه ات بر سرمان مستدام... به امید دیدار...
فقط 8 روز تا سحر باقی مانده است...
شاید روزهای آخر غیبت ارباب باشد.
درباره شجاعت و شهامت و ایثار قمر بنی هاشم سخنانی بس فراوان و بجا وجود دارد که هر شیعه علاقه مند به ائمه اطهار و خاندان آن بزرگواران، به آن واقف است. اما این نوشتار از منظری دیگر به شخصیت آن عالیمقام پرداخته است، که توجه خوانندگان را به آن معطوف می دارم...
السلام علیک یا منتظَر
اسماعیل بن هشام مخزومى، والى مدینه به شدت کینه و عداوت اهل بیت (علیهم السلام) را در دل داشت و در اذیت و آزار امام سجاد (علیه السلام) بسیار کوشا بود. او به خاطر تقرب به حاکمان بنی امیه، پدران بزرگوار امام را بر روى منبر دشنام میداد.
هنگامی که ولید بن عبد الملک به خلافت رسید، به دلیل اختلافاتى که پیش از رسیدن به سلطنت بین آنها بود، او را برکنار ساخت و از او به بدى یاد کرد و به مردم اعلام نمود تا هر کس بر گردن اسماعیل بن هشام حقى دارد، از او بازپس گیرد. ابن هشام بیش از همه کس از امام سجاد (علیه السلام) به خاطر دشمنى و عداوت زیادى که با ایشان داشت، نگران بود و میگفت: "من از هیچ کس به جز على بن الحسین (علیهما السلام) نمىترسم؛ زیرا که او مرد صالحى است و خلیفه حرف او را درباره من مىپذیرد."
اما امام (علیه السلام) به یاران و دوستانش فرمود تا مبادا باعث ناراحتى او شوند. سپس آن حضرت با اسماعیل ملاقات کرد و با چهرهاى گشاده با وى روبرو شد و پیشنهاد نمود تا در مدت گرفتاریش نسبت به رفع حوائجش به او کمک نماید و فرمود:
"اى پسر عم! خدا ترا عافیت دهد، من از آنچه بر سر تو آمده است ناراحت شدم، آنچه دوست دارى از ما بخواه!" هشام از دیدن این همه محبّت پریشان شد و از روى تعجب عرض کرد:
خداوند بهتر میداند که رسالت خود را در کجا قرار دهد و به کسى که اراده اش تعلق گرفته است، بسپارد.»
طبقات ابن سعد، جلد 5، صفحه 220
*****
یا صاحب الزمان!
محتاجم این روزها به نگاه مهربانت بیش از همیشه...
دوستان را کجا کنی محروم تو که با دشمن این نظر داری...
السلام علیک یا فارس الحجاز
قالَ رَبِّ بِما أَغْوَیْتَنِی لَأُزَیِّنَنَّ لَهُمْ فِی الْأَرْضِ وَ لَأُغْوِیَنَّهُمْ أَجْمَعِینَ إِلَّا عِبادَکَ مِنْهُمُ الْمُخْلَصِین (ص: 83)
این روزها به توفیق الهی و لطف امام زمان علیه السلام در مسیری گام می زنیم که معتقدیم از بهترین هاست، همان که در تذکر چند روز پیش دیدیم که امام صادق علیه السلام آرزوی آن را داشتند و فرمودند: وَ لَوْ أَدْرَکْتُهُ لَخَدَمْتُهُ أَیَّامَ حَیَاتِی
بدون شک حرکت در این مسیر برای دشمن قسم خورده امام زمان علیه السلام بسیار گران است و بنابراین با مستحکم ترین زنجیرش برای به انحراف کشیدن خدمت گذاران حجت خدا خواهد آمد.
پس بجاست که بیاندیشم که برای گمراه کردن من از مسیر خدمت گذاری کدامین حیله یا حیله ها را به کار بسته است و از پدر دلسوز و مهربانم یاری بجویم تا مرا در دفع این حیله ها یاری رساند.
لِأَنَّنَا مِنْ وَرَاءِ حِفْظِهِمْ بِالدُّعَاءِ الَّذِی لَا یُحْجَبُ عَنْ مَلِکِ الْأَرْضِ وَ السَّمَاءِ فَلْتَطْمَئِنَّ بِذَلِکَ مِنْ أَوْلِیَائِنَا الْقُلُوب
زیرا ما در اطراف با دعایى که از پادشاه زمین و آسمان پوشیده نیست ایشان (شیعیان) را حفظ مىکنیم، و بهمین خاطر دلهاى اولیاى ما آرام گرفت
قسمتی از توقیعی از امام زمان علیه السلام، الاحتجاج 2، 499
السلام علیک یا ولی العصر ادرکنا
امیرالمؤمنین علیه السلام به رمیله فرمودند:
یا رمیله ! لیس من مؤمنٍ یمرض إلّا مرضنا بمرضه و لا یحزن إلّا حزنّا بحزنه و لا یدعو إلّا امّنّا لدعائه و لا یسکت إلّا دعونا له.
بحارالانوار : ج26/ 140/باب9
ای رمیله ! هیچ مؤمنی بیمار نمی شود مگر اینکه ما هم به خاطر بیماری او بیمار می شویم و غمگین نمی شود، مگر آنکه ما هم در غم او غمگین می شویم و هیچ دعایی نمی کند، مگر آن که به دعای او آمین می گوییم و سکوت نمی کند، مگر آنکه ما برایش دعا می کنیم.
*****
ای پدر مهربان! امام زمان...
ای فدای تو همه هستی ما...
چگونه می‌توان حضرت مهدی (علیه السلام) را یاری کرد؟
چرا شیعیان شرکت در مجالس حضرت مهدی (اهل بیت علیهم السلام) را بر خود واجب می‌دانند؟
چرا شیعه منتظر ظهور حضرت مهدی (عجل الله فرجه) است؟
چرا شیعه همه مردم را به محبت حضرت مهدی دعوت می کند؟
(پاسخ به سوالات در ادامه مطلب)
السلام علیک یا مولای... أنا مولاک
یه روز حضرت موسی به خداوند متعال عرض کرد : من دلم میخواد یکی از اون بندگان خوبت رو ببینم .
خطاب اومد : برو تو صحرا . اونجا مردی هست داره کشاورزی میکنه . او از خوبان درگاه ماست .
حضرت اومد دید یه مردی هست داره بیل میزنه و کار میکنه . حضرت تعجب کرد که او چطور به درجه ای رسیده که خداوند میفرماید از خوبان ماست . از جبرئیل پرسید . جبرئیل عرض کرد : الان خداوند بلائی بر او نازل میکند ببین او چی کار میکنه .
بلیه ای نازل شد که آن مرد در یک لحظه هر دو چشمش رو از دست داد . فورا نشست . بیلش رو هم گذاشت جلوی روش .
گفت : مولای من تا تو مرا بینا می پسندیدی من داشتن چشم را دوست می داشتم . حال که تو مرا کور می پسندی من کوری را بیش از بینایی دوست دارم . حضرت دید این مرد به مقام رضا رسیده .
رو کرد به آن مرد و فرمود : ای مرد من پیغمبرم و مستجاب الدعوه . میخوای دعا کنم خدا چشاتو بهت برگردونه . گفت : نه . حضرت فرمود : چرا؟ گفت:
آنچه مولای من برای من اختیار کرده بیشتر دوست دارم تا آنچه را که خودم برای خودم بخواهم.
*****
یا صاحب الزمان!
آنچه شما برای نوکری مان در نیمه شعبان می پسندید برای ما محبوب تر است تا آنچه خودمان می پسندیم.
دعایمان کنید عزیز زهرا...
