همیشه درب خانه امام زمانمان باشیم
روزی حضرت امام حسین علیه السلام در گوشه‌ای از مسجد پیامبر (صل الله علیه و آله) نشسته بودند ، مردی عرب نزد ایشان آمد و گفت : ای فرزند رسول خدا (صل الله علیه و آله) ، من باید یک دیه کامل بپردازم و توان آن را ندارم ، نزد خود گفتم؛ می روم و از کریم ترین مردم در خواست می‌کنم و کسی را کریم‌تر از اهل بیت رسول خدا (صل الله علیه و آله) نمی شناسم(مراجعه شود به ادامه مطلب) .
امام حسین علیه السلام فرمودند: ای برادر عرب ، من سه سوال می کنم اگر یکی از آنها را جواب دادی یک سوم بدهی تو را می پردازم و اگر دو مسئله را پاسخ دادی دو ثلث آن را ادا می کنم و اگر هر سه سوال را جواب دادی تمام بدهی تو را می پردازم.
مرد عرب گفت : ای فرزند رسول خدا (صل الله علیه و آله) ، آیا مانند شما از مانند من ( که عربی جاهل و بی سواد هستم ) سوال می کند؟ شما که اهل علم و شرف و بزرگی هستید؟
امام حسین علیه السلام فرمودند: بله ، شنیدم که جدم رسول خدا (صل الله علیه و آله) فرمودند: «المعروف بقدر المعرفهْ» یعنی ، به اندازه معرفت احسان شود.
مرد عرب گفت : هر چه می خواهید سوال کنید ، اگر دانستم جواب می دهم و اگر ندانستم از شما می آموزم ، « ولا قوهْ الاّ بالله» . حضرت ، امام حسین علیه السلام پرسیدند: کدام اعمال بهتر است.
مرد عرب جواب داد : ایمان به خدا.
حضرت امام حسین علیه السلام پرسیدند: راه نجات از مهلکه کدام است؟
مرد عرب پاسخ داد : اعتماد و توکل بر خداوند.
حضرت امام حسین علیه السلام پرسیدند: چه چیزی به مرد زینت می بخشد؟
مرد عرب پاسخ داد: علم توأم با بردباری.
حضرت امام حسین علیه السلام پرسیدند : اگر علم و حلم نداشت چه چیزی او را زینت می دهد؟
مرد عرب پاسخ داد: مال همراه با مروت .
حضرت امام حسین علیه السلام پرسیدند : اگر از مال برخوردار نبود چه؟
مرد عرب گفت : فقر همراه با صبر.
حضرت امام حسین علیه السلام پرسیدند : اگر از فقر و صبر هم برخوردار نبود، چه ؟
مرد عرب گفت : صاعقه‌ای از آسمان پایین آید و او را آتش زند که مستحق چنین عذابی است.
امام حسین علیه السلام خندیدند و کیسه ای را که در آن هزار دینار زر سرخ بود به او دادند و انگشتری را که دویست درهم ارزش داشت به او بخشیدند و فرمودند: طلاها را به طلبکارانت بپرداز و پول انگشتر را صرف مخارج زندگی نما.
مرد عرب آنها را برداشت و گفت: « خداوند بهتر می داند که رسالتش را در کجا قرار دهد.»
موسوعهْ کلمات الامام الحسین علیه السلام ، صفحه 336 – آیه 124 سوره انعام
*****
یک دنیا مطلب است این داستان... اما فقط یک نکته:
به بهانه ی حاجات دنیایی مان هم که شده... همیشه دست گدایی مان به سوی امام زمان علیه السلام باشد...
منبع :یاقوت تذکر
استفده کردم.