فلسفه گریستن بر مصایب امام حسین(ع)

به ادامه مطلب مراجعه کنید...

ثمره ی گریه بر امام حسین (ع):

 

در روایت آمده است که: " من بکی او ابکی او تباکی وجبت له الجنه."1

کسی که بر فاجعه ی غمبار عاشورا بگرید،یا با گفتار سنجیده دیگران را بگریاند،یا همرنگ و همگون با عزاداران حسینی گردد،بهشت خدا بر او زیبنده است.

 

پاداش گریستن بر امام حسین(ع):

 

ابن قولویه به سند معتبر از مسمع کردین روایت کرده است که:

خدمت امام جعفر صادق (ع) بودم،آن حضرت به من فرمودند:ای مسمع!تو عراقی هستی،آیا به زیارت قبر جدم حسین (ع) می روی؟

گفتم:نه.زیرا من از افراد معروف بصره هستم و در نزدیکی ما عده ای هستند که پیرو خلیفه اند و ما دشمنان زیادی از ناصبیان و غیر آن ها داریم، من می ترسم که آن ها نزد والی از من سخن چینی کرده و ایشان به من ضرر رسانند.

امام صادق (ع) فرمودند: آیا به خاطر می آوری مصایبی که بر حسین (ع) وارد آمد؟

گفتم:آری!

حضرت فرمودند:آیا در مصیبت حسین ناله سر می دهی؟

گفتم:آری!تا اندازه ای گریه و زاری می کنم که اهل خانه نیز از گریه ی من اندوهگین می گردند و تا حدی غذا نمی خورم که از حالت من آثار مصیبت آشکار می گردد.

امام فرمود:خداوند بر گریه ات رحم نماید!ای مسمع!همانا تو از کسانی هستی که در مصیبت ما غمگینی و در شادی ما شاد و جزو کسانی می باشی که در اندوه ما اندوهگین،در ترس ما هراسناک و در ایمنی ما ایمن اند.

به زودی به هنگامه ی مرگ پدران مرا می بینی که نزد تو حاضر شده اند و به عزرائیل در مورد تو سفارش می کنند و به تو مژده ها و بشارت هایی می دهند که دیده ات روشن گردد و خشنود شوی و عزرائیل از مادر نسبت به تو مهربان تر از مادر خواهد بود.

در این موقع که امام گریه کردند،من هم گریه کردم.2

 

سبب آمرزش گناهان:

 

امام رضا(ع)فرمودند: محرم ماهی بود که مردم جاهلیت جنگ را در آن حرام کرده بودند،ولی این امت ستمکار،خون های ما را در این ماه حلال دانستند و بر زمین ریختند و حرمت ما را شکستند و زنان و فرزندان ما را اسیر کردند،خیام حرم ما را به آتش کشیدند و اموال ما را به غارت بردند و احترام پیامبر را در حق ما رعایت ننمودند ، همانا مصیبت روز شهادت امام حسین (ع) چشمان ما را مجروح نمود و اشک را از دیدگان ما جاری ساخت و عزت ما را مبدل به ذلت نمود و سرزمین کربلا تا روز قیامت،جایگاه اندوه و بلای ما خاندان گشت،همانا که در مصیبت حسین (ع) باید گریه کنندگان بگریند، زیرا که گریه در مصیبت حسین(ع) باعث ریختن گناهان کبیره می گردد.3

گریه کاینات:

 

از جمله صفات خداوند این است که: در کران تا کران هستی موجودی نیست جز اینکه او را به پاکی می ستاید:"و اِن من شیءِِ الا یسبح بحمده."4

و پرتوی از این ویژگی به امام حسین (ع) آن است که همه ی موجودات بر مصیبت و شهادت او می گریند؛اما ما گریه آن ها را در نمی یابیم همانگونه که ستایش و تسبیح موجودات را.

به علاوه گریه،تنها جریان یافتن اشک از دیدگان نیست،بلکه گریه هر موجودی متناسب با موجودیت و وضعیت آن است و همانگونه که در روایات آمده است:"گریه ی آسمان ها به ظهور قطرات خون،گریه ی ماهیان دریا به خروج آن ها از آب،گریه ی هوا به تیره و تار شدن آن ،گریه ی خورشید و ماه به گرفتگی آنها و گریه ی زمین آن بود که هر سنگی جابه جا می شد زیر آن قطرات خون نمودار بود."5

 

خواص اشک بر حسین (ع):

 

قطرات اشکی که در سوگ امام حسین (ع) جاری می گردد دارای خواص بسیاری است از آن جمله:

1)محبوب ترین قطرات اشک در پیشگاه خداوند.

2)خاموش کننده ی آتش قهر خداست،به گونه ای که اگر قطره ای از آن در جهنم فرو افتد،آتش آن را خاموش خواهد ساخت.

3)فرشتگان ،قطرات اشک بر حسین (ع) را دریافت و در شیشه های مخصوصی جمع می کنند.6

4)این اشک ها را به خزانه داران بهشت می دهند تا با آب گوارای حیات،در بهشت برین آمیخته سازند و بدین وسیله شیرینی و گوارایی آن هزاران برابر افزایش خواهد یافت.7

5)هر کار شایسته و هر چیزی پاداش ویژه و معلومی دارد،مگر پاداش نثار اشک بر حسین(ع) که بی نهایت و غیر قابل سنجش است.8

 

 

 

1- بحارالانوار،ج 44،ص288 ،ح27،با اندک تفاوتی.

2-منتهی الامال،68

3-منتهی الامال،ص58.

4-اسراء/44.

5-تهذیب التهذیب،ج2،ص355.

6-منتخب طریحی،ج2،ص140.

7-بحارالانوار،ج44،ص304 و305.

8-بحارالانوار،ج44،ص287.